یووه ، یک عشق پیچیده !
 |
روبرتو بتگا بازیکن سابق یوونتوس و تیم ملی ایتالیا از عشقش در مورد یووه و خاطرات زیادی که از سال های پوشدن لباس بیانکونری دارد می گوید. مهاجم گلزن سابق یووه در مصاحبه تازه خود اینگونه به سوالات داد :
شما یکی از سمبل های زنده ی تاریخ یوونتوس هستید که می توانید چندین نسل از هواداران را در مورد نقش دو گانه ی بازیکن - مدیر به هیجان بیاورید ، اولین خاطره ای که از این تجربه ی دوگانه به ذهنتان می آید چیست؟
" چقدر زمان داریم؟ تا ساعت ۱۰:۳۰ شب؟ (می خندد). به نظر می آید که تاریخ حضور۳۷ ساله ی من در یوونتوس در رو شنبه عصر در روز امتحان کُمبی زاده شد. و من ۹ سال و ۹ ماه سن داشتم.اگر آن روز نبود ، ۳۶ سال بعد از آن هم به دنبالش نمی آمد "
" زیباترین لحظه ، در واقع ، شروع هر چیزی است. همیشه وقتی به عقب نگاه می کنم ، از اینکه چطور من را بین ۳۰۰ بچه ی دیگر انتخاب کردند حیرت می کنم.واضح است که این مهم ترین لحظه است. چون ساز و کاری را شروع کرد که البته به همان اندازه مانع بر سر راهش بود. مثل مصدومیت ها. نظر دیگرهم این است که که حتی بعد از ۳۷ سال ، من ارضا نشده ام ، با اینکه قهرمانی ها و جام های زیادی کسب کرده ام ... نه . آن روح و آدرنالینی که بر جا می گذارید ... یک بار که به دست می آورید در طول زمان باقی می ماند و حفظ می شود "
آیا حسرتی دارید؟ و اگر دارید چه حسرتی؟
" مطمئنا یکی هست ، من همواره گفته ام ، تنها یک بازی در طول زندگیم است که میتوانم نام ببرم ،[ فینال جام باشگاه های اروپا ۱۹۸۳ در] آتن. زیرا آن آخرین بازیم با یوونتوس بود ، ۳ روز بعد من به آمریکای شمالی رفتم و می توانستم با یک جام اروپایی با یووه خداحافظی کنم... می توانست این خداحافظی در بهترین حالتش باشد. ناامیدی من حتی بیشتر می شود زیرا در آن بازی ما -از جمله خود من- یووه نبودیم .به تیمی باختیم که بهتر بود و بهتر بازی کرد.اما آن شب و نه حتی حالا تسلیم نشدم ... "
آیا بازیکنی وجود دارد که سوای نسل ، دوست داشتید با اون همبازی باشید؟
" وقتی یک بچه بودم ، بتی داشتم به نام عمر سیووری. و احساسات فوق العاده ای داشتم وقتی به عنوان ناظریا سرپرست برای مسابقات زیر ۲۰ سال به آرژانتین یا برزیل می رفتیم و او همراه ما بود. او را به عنوان دوست و همکار می دیدم کسی که بت و الگوی من بود. کسی که وقتی ده ساله بودم برای کرنر زدن به اون توپ می دادم! واقعا خارق العاده بود "
در طول آن دوره ، آیا شکست خاصی در نقل و انتقالات را به یاد می آوری؟
" مشهورترینش که فکر می کنم همه بدانند ، کریستیانو رونالدو بود. زیرا ما با پرتغالی ها و سالاس مذاکره کرده بودیم ، اما سالاس ناگهان زیر بار انتقال نرفت و معامله به هم خورد "
7 می 2006 ، اشک هایت در بازی یوونتوس و پالرمو در قلب همه ی یوونتوسی ها رخنه کرد ، قلب هایی که آن روزها به شدت برای یووه می تپید و در ادامه آنچه اتفاق افتاد و ما به آن کالچوپلی می گوییم ... آنها اشک خشم بودند ، نا امیدی و یا ...؟
" ولی انها اشک شوق بودند ، آن اسکودتو چهاردهمین اسکودتوی من بود ، هفت تا به عنوان بازیکن و هفت تا به عنوان مدیر. من به آن دست یافته بودم و شدیدا خوشحال بودم "
سه کلمه در ارتباط با یوونتوس بگو؟
" مم ، یک عشق پیچیده می تواند باشد ، شوق و ثبات. البته نمی خواهم حرف هایم را تفسیر کنم ، امابه همین خاطر است که یووه ، یووه است.چون وقتی می گویم عشق ، فکر می کنم اگر همین سوال را از یکی از تماشگران هم بپرسید ، جواب مشابهی می شنوید. ثبات چیزی است که برای همه و نه فقط من یک حقیقت اثبات شده است. اما فکر می کنم یوونتوسی ها بیشتر از هر کس دیگری آن را درک می کنند "
"انجمن مجازی هواداران باشگاه یوونتوس در ایران"
